Subscribe

RSS Feed (xml)

Powered By

Blogger Template From:
Free Blogger Skins

Powered by Blogger

Senin, 06 Oktober 2014

Semoga Maling Itu Insyaf


Setelah beberapa hari ragu-ragu buat bilang ke siapa dan gimana jelasinnya, sekarang gue lebih memilih untuk bilang ke temen-temen semua, dengan cara ini. Gue nulis ini emang sengaja agak jauh hari sesudah kejadian, sengaja, biar kepala udah bisa lebih jernih mikirnya dan logika juga lebih bisa jalan, gak dikuasai emosi dan perasaan sedih :) Bukan maksud curhat loh (eh tapi ya curhat ding :D), yg gue maksud, dengan adanya tulisan ini pelajaran yg gue dapet ga cuma buat gue doang, buat temen2 jg :) Oiya sepertinya isinya nanti agak membelok dari judul tulisan ini, maapin ya.. soalnya Rina bingung mau ngasih judul apa :)




Jadi gini...

Beberapa minggu yang lalu, tepatnya hari Jumat, 19 September 2014. Gue sm tmn2 KKN pada main  ke Ullen Sentalu, museum gitu trs ke Raminten Jakal. Kelar kelar kelar, pulang. Kami pulangnya kepisah-pisah di jalan, berhubung kami ladies biker dan tujuannya beda-beda. Karena di jalan udah waktu magrib, gue bilang ke Esti, temen gue semotor,



 “Mau mampir sholat apa langsung ke rumah, Es?”,



“Mampir aja, daripada abis waktu magribnya..”,



“Ok, SPBU aja ya...”



Tanpa banyak mikir, yaudah mampir mushola salah satu SPBU di jalan Bantul, buat sekadar mampir sholat magrib bentar. Iya, hanya sebentar saja (rencananya) :3



Esti wudhu lebih cepet drpd gue, dia sholat duluan sm ibu2 yang baru pulang pelatihan apaa gitu (beliau guru SMP, Bu Erna namanya. Loh kok kenal? Begini ceritanya...). Mereka berdua berjamaah, tas mereka letakkan di belakang mereka sholat. Gue yang datang belakangan, makmum masbuk. Gue yang juga bawa tas, ikut2an naruh tas di belakang kami shalat. Belakangnya gak jauh, mepet kaki kami dan tembok paling belakang mushola, mepet. Yaa gue pikir baik sangka lah sama orang, masa orang di mushola mau maling(?), masa orang lagi sholat dimaling (?), gue berpikir kalau orang sini mah baik-baik. Suudzon sih ada, tp gue percaya orang di sini pasti orang baik. Udah, gue percaya itu doang. Cus langsung shalat, udah ketinggalan 1 rakaat. Kelar shalat, tas gue ternyata juga kelar, se –isi-isinya :( (Sedih nih gue nulisnya, jadi keinget itu tas kesayangan, huhu, isinya juga). Tasnya bu Erna ikut dimaling.



Gue yang lebih jd diem, ngga percaya, pengen nangis tapi masih ga bisa, bu Erna yang lebih  panik cari orang di sekeliling barangkali malingnya masih di situ, cuma bisa berusaha buat nerima kenyataan bahwa kami korban kemalingan. Tanya orang SPBU juga ga ada yg tau, ternyata gak ada satpam di situ. CCTV juga ga ada.  Bisa dibilang SPBU ini ga perhatikan keamanan, cuma menyediakan mushola dan toilet aja bagi yang butuh. Kenapa gue bilang begini? Orang SPBU-nya sendiri yg ngomong depan gue. Haha! Sementara bu Erna geram dan menghubungi ke sana ke mari, gue sadar, kalau gue cari pun ga akan ketemu ini maling tadi. Ga ada orang yang melihat juga. Duduk lah gue di dalam mushola, dan gue nangis. Yeah gue bisa nangis juga kaan... haha. Cengeng? Luweh! Kata orang Jawa sih begitu. Esti yang juga ke sana ke mari buat bantu kami berdua, ikut duduk deket gue, nge-puk-puk gitu deh :) Dia ternyata menghubungi temen2 juga buat bantu, dan seketika temen2 datang, ada Nisa, Nisy, Lia, Dwi, Hesti dan Iis. Yg nge-puk-puk gue makin banyak...{} Oke, gue ga boleh kelamaan nangis. I take some deep breath trus hubungin Mas Teguh buat kabarin orang rumah. Dan alhamdulillah, orang rumah ngga marah tuh :) seenggaknya di depan gue ga marah, hehe. Kunci motor yang juga masuk di tas yang dicuri tadi, membuat gue juga ga bisa pulang. Di rumah ternyata juga ga ada kunci cadangan. Tapi untungnya motor ga gue kunci stang. Nisa yang baik hati dan adeknya bantuin gue buat dorong motor sampai rumahnya, kira2 enam kilometer ada! Tetangganya ada yg bisa bikin kunci duplikat.



Gue, temen2 dan bu Erna tadi ke Polres buat lapor dan bikin surat kehilangan. Alhamdulillah di sana udah bisa agak tenang. Walaupun pusing karena harus urus segala surat berharga yang juga dicuri. Kami pun pulang, gue dijemput ibu, bu Erna dijemput suaminya :)



Terima kasih buat Nisa dan adeknya, Esti, Hesti, Nisy, Iis, dan Dwi yg udah bantu banyak banget {} sampai pulang malem bgt pdhl berangkatnya pagi2... Makasih jg buat ibuk dan keluarga di rumah, udah ngertiin Rina dan ngga marah..hehe. Makasih juga buat Mas Teguh yg udah ngabarin orang rumah dan maaf juga, jam nya ilang juga dimaling, besok beliin lagi ya :D Oh iya, maaf juga buat Renita, murid gue, kelas 5, gelang yg kamu bikin dan kamu kasih Bu Rina juga dimaling. Maaf juga buat myhaf, uang penjualan dari sebelum puasa smpe lebaran kmrn yg ada di dompet gue ikutan dimaling. Maaf banget guys :( I’ll try to bring back them, tapi mungkin agak lama karena jumlahnya ga sedikit :(



Tuhan, ucap syukur Rina pada-Mu karena udah dapat pelajaran ky gini, sepertinya blm cukup. Rina pengen bagikan pelajaran yg Rina dapet buat temen2 juga. Bimbing saya, Tuhan.

Oh iya, gue baru belajar juga, kalau nanti ada yg salah, koreksi ya, temen-temen! :)


Pelajaran yg gue dapat, pertama, kalau on the road dan pengen mampir shalat, lebih baik ke masjid, saran gue sih, sekadar saran loh ya,  lebih baik jangan ke mushola SPBU atau tempat lain yg fungsi utamanya bukan tempat ibadah. Kalaupun adanya SPBU, harus pasti aman dulu, minimal ada satpamnya. Iyeeee pasti pada bilang, kalau aman gak aman tergantung kitanya waspada apa enggak, gitu kan pada bilang? Iya itu pasti, tapi kalau, misalnya itu SPBU gak aman (sepi, ga ada satpam, petugas sembarangan, ada orang jahat, teroris, apaa kek) bisa aja, yg ilang bukan hanya barang-barang yg nampak (tas, hp, helm, motor, dll), bisa juga punyamu yang gak nampak itu dirampas? Gak mau kan...yg perempuan.



Buat perbandingan aja, masjid kan tempat ibadah, udah pasti fungsinya fokus untuk ibadah. Yang datang ke sana juga insya Allah niatnya lebih banyak untuk ibadah. Beda dengan yg SPBU. Yang datang ke sana lebih beragam niatnya. Mungkin bisa juga yang niatnya cuma numpang pipis doang jadi niat mencuri :)))))))))))



Gue baru sadar, bahwa mushola yang ada di SPBU yg tas gue dimaling di sana, deket buangeeeeet sama toilet, toiletnya pun terbuka menghadap ke mushola. Ini ada satu hadist yang bikin gue, emm apa ya, melongo, baru sadar daaaan dapat pelajaran.



Dalam hadits Zaid bin Arqam r.a. dan selainnya yang diriwayatkan oleh Ahmad (4/373), Ibnu Majah (296), Ibnu Hibban ( 1406), Al Hakim (1/187) dan selainnya bahwa Rasulullah SAW, bersabda: "Sesungguhnya tempat-tempat buang hajat ini dihadiri (oleh para setan, pen), maka jika salah seorang dari kalian hendak masuk kamar mandi (WC), ucapkanlah "Ya Allah, sesungguhnya aku berlindung kepadamu dari setan laki-laki dan setan perempuan."



Dari hadits itu gue inget dan gue hubungkan dengan apa yang gue alami. Ya memang mushola untuk sholat, tapi kalau di dekatnya (dekat sekali) ada toilet, apalagi toiletnya menghadap ke mushola, setannya bisa saja berkeliaran kan... Orang yang niatnya APAA, masuk toilet, trus digoda setan, keluar toilet malah jadi berniat APAEEWWFFFT.



Beda kalau di masjid, tempat sholat dan toiletnya kepisah, lebih jauh kepisahnya daripada dengan yg ada di SPBU yang ituu tu. Jadi, kalau on the road trus pengen mampir shalat, mending ke mana? Temen-temen bisa simpulkan sendiri :)



Selain itu, gue juga jadi ngerasa bilang ke diri sendiri, “Tau kalau sholat kan lebih baik ada sutrahnya, tapi kenapa gue malah ngga patuhin itu aturan huff -_-“. Ya emang kalau kita tau ilmunya tapi ngga dikerjakan, apa gunanya? Malah jadinya kitanya yang rugi. Wohoho... Emm dirunut dari kekuatan aturannya dulu deh ya, meletakkan sutrah emang ada ulama yang bilang kalau itu wajib, ada juga yang menganggapnya sunnah muakad. Terlepas dari wajib atau sunnahnya meletakkan sutrah, gue yakin ini tuh sebenernya banyak gunanya. Coba deh browsing pasti banyak yang bahas tentang hukum sutrah ini.



Okay kembali ke kegunaan sutrah dan kejadian yang gue alami. Yang gue taruh di belakang gue shalat adalah tas. Tas itu sebenernya bisa gue pakai sebagai sutrah, kalau gue letakkan di depan gue shalat. Karena yang gue tahu aturannya begini... Kita sholat kan ga boleh ada yang lewat di depan kita, seberapa jauh orang ngga boleh lewat depan kita? Sebatas sutrah itu. Sutrah bisa kita pakai kira2 jaraknya dari kaki kita sholat sampai letak kepala kita kalau sujud (mohon koreksi kalau gue salah). Apa yang bisa dipakai buat jadi sutrah? Apa aja yang tingginya minimal 1 hasta atau seukuran dengan panjang antara siku tangan sampai jari tengah. Dinding bisa, tiang bisa, tas itu kan juga bisa :) O iya, tapi katanya kalau shalat jamaah, kita sbg makmumnya ngikut sutrah imam. Masih blm ngerti pastinya juga sih, mohon Rina dikasih tau biar ngerti :) Soal sutrah ini, sebenernya gue mau ngutip hadits dan pendapat ulama, tapi gue bingung karena banyak banget dan malah takutnya bikin temen-temen bingung.



Nah....kalau kita bawa tas trus mau shalat, bisa kaan tas itu dijadikan sutrah. Selain ngikutin aturan shalat, hal ini bisa “mengamankan” tas kita dari maling, mana berani maling ngambil tas kita di depan kita?



Yang paling penting dan harus banget adalah kewaspadaan dan kehati-hatian kita. Okay kita bisa baik sangka sama orang lain, tetapi waspada juga harus dong! Bener kata Bang Napi, kejahatan bukan saja karena niat pelakunya, tetapi juga kalau ada kesempatan. Yakan yakaaaan :)



Itu saja cerita dan pelajaran yang bisa Rina bagi dengan temen-temen yang baca ini.  Mohon maaf kalau ada salah-salah dalam nulis ini (dan kayaknya suka-suka banget bahasanya campur baur atau typo typo, maaf). Kalau mau nulis saran atau berbagi ilmu dengan saya, boleh banget! Lewat comment di bawah atau mention @erinacd di twitter juga boleh, haha. See ya!




Minggu, 18 Mei 2014

Dom Emas

Drama berbahasa jawa, judulnya "Dom Emas"
Drama ini dimainkan oleh 4 orang sebagai tokoh ayam jago, ayam babon, elang dan kucing alas.


Dhek jaman mbiyen, pitik jago lan elang kanca kang raket. Kekarone rinaket kaya sedulur, padha ngewangi lan nulung siji lan liyane. Ing sawijining dina, pitik jago lagi mlaku-mlaku golek pangan ana alas. Dumadakan ana kucing alas kang ndelik lan kepengen mangan pitik jago mau.
Kucing alas      : (kucing alas metu saka panggonane) “Rawwwwwr.. Pitik jago, kowe wis ora bisa ucul saka aku. Aku pengen mangan awakmu”
Pitik jago         : “MasyaAllah (kaget). Woh, ora bisa. Kowe ora entuk mangan aku. Mesakke bojo lan anak-anakku ing ngomah”. (Ancang-ancang mlayu)
Kucing alas      : Mlayu o.. go jago, kowe ora bakal bisa mlayu adoh, hahahaha.

Pitik jago nuli mlayu sakuwat tenaga kanggo nylametake awake, ananging kucing alas alas terus ngoyak rekat banget. Pitik jago ora kuwat anggone mlayu. Kucing alas sing kengelihan kuwi ora arep kelangan mangsa sing wis neng ngarep mata lan....
Elang               : (Elang teka, nyamber lan nyakar kucing) “Rasakno iki kucing!”
Kucing Alas      : “Adhuh biyung! Lara! Lara! Apurana awakku Elang..
Elang               : “Iki akibate yen kowe wani ngganggu kancaku”
Kucing Alas      : “Adhuh larane... wis elang, wis...”

Pitik Jago         : “Paling iki wis dadi nasibku. Aku iki mung pitik, takdire mung bisa mlaku neng nduwur lemah. Umpama aku bisa mabur kaya kowe, mesthi aku ora ngrepoti awakmu. Aku pakewuh yen terus-terusan njaluk pitulunganmu, elang”.
Elang               : “Hmmm... yen kuwi sing dadi kekarepanmu, mbok menawa aku bisa mbiyantu”
Pitik jago         : “Iyo ta? Kowe ora ngapusi, Elang? Kepriye carane?
Elang               : “ Bangsa manuk nduweni siji pusaka arupa dom kang wujude emas. Dom mau kagunakake kanggo njahit suwiwi supaya bangsa manuk bisa mabur. Ananging, dom mau ora bisa disilihake marang kabeh liyane, amarga dom kuwi ya mung siji-sijine pusakane bangsa manuk.
Pitik jago         : “Woo lha, tenane? Apa ya ora entuk yen disisilihake marang kanca raketmu iki? (praupan melas)
Elang               : (mikir) “Hmmm.. Ya wis, awakmu daksilihi dom iki. Nanging janji yen kowe bakal nggunakake dom mau kanthi ngati-ati, aja nganti ilang amarga iki aku yo mung nyilih saka raja elang. Yen nganti ana apa-apa sing ora dikarepake, mangka bangsa elang kang kudu nanggung aib lan disalahke dening kabeh manuk.
Pitik jago         : “Wis mesthi kuwi. Aku ora bakal mblenjani janjimu”
Elang               : “Siji maneh. Aku pesen yen sawise dienggo, simpenana kanthi becik nganti aku teka kanggo njupuk dom mau. Lan aja kosilihake dening sapa wae tanpa nembung luwih dhisik marang awakku”. (menehake dom emas)
Pitik jago         : (nampa dom emas kathi sumringah) “Aku ngerti kandhamu, elang. Aku bakal nuruti kabeh pesenmu lan bakal njaga kanthi becik dom iki mau”.
Elang               : “Pancen becike ngono mau. Dom kuwi dakpasrahake dening awakmu. Telung dina maneh aku bakal mara rene kanggo njupuk.”
Pitik jago         : “Matur nuwun elang. Kowe pancen kancaku sing paling gemati”
Elang               : “Padha-padha jago. Yo wis yen ngono, aku dakmabur dhisik. Assalamualaikum”
Pitik jago         : “Waalaikumsalam, ngati-ati ana ing dalan”
Sawise Elang lunga, pitik jago age-age njahit suwiwine nganggo dom emas. Pitik jago ora sronto kepengin bisa mabur. Lagi separo suwiwi kang wis dijahit, dheweke banjur age-age njajal mabur. Dom emas mau diwenehake ing ndhuwur watu.
Pitik jago         : (mabur ana ing pager) ”Yuhuuuuuu, aku bisa mabur. Alhamdulillaaaaaah” (praupan bungah banget)
Pitik babon      : Welha bapakne, kepriye panjenengan bisa nangkring ana sing pager dhuwur kuwi?”
Pitik jago         : “Aku mabur, ibune. Mulane aku bisa nangkring ana ing kene.”
Pitik babon      : (gumun) “Panjenengan bisa mabur dhuwur?
Pitik jago         : “Iyo ibune. Iki mau aku disilihi dom emas dening kancaku Elang”
Pitik babon      : “Lha kepriye carane, Pak?
Pitik jago         : “Suwiwiku dakjahit nganggo dom emas mau, Bu. Saiki aku wis ora sumelang yen ditekani kucing alas, amarga aku bisa mabur, hahahaha”
Pitik babon      : “Waaaaaaah, mbungahi banget bisa mabur kaya panjenengan. Apa aku uga entuk nyilih dom emas mau supaya aku bisa mabur lan sesandhingan karo sliramu ing ndhuwur pager, Pak?”
Pitik jago         : “Mesthine yo entuk, bune. Njupuk’a dom emas mau ana ing ndhuwur watu kuwi, banjur age-age mabur lan sesandhingan karo sliraku.”
Pitik babon banjur njahit suwiwine. Amarga ora sronto, lagi separo suwiwi kang dijahit, dheweke age-age nyoba mabur nyandingi pitik jago ing ndhuwur pager. Kekarone katon bungah banget.
Pitik babon      : “Ahahaha, aku bisa mabur, Pakne. Aku lak ora ngimpi ta iki?”
Pitik jago         : “Ora ngimpi, Bune. Nyatane awake dhewe bisa munggah ana ing kene. Kabeh mau amarga pitulungane Elang.”
Pitik babon      : “Iyo, Pakne. Awake dhewe kudu mbales pitulungane Elang.”
Pitik jago         : “Ananging sakdurunge kuwi, luwih becik awake dhewe nerusake anggone njahit suwiwi supaya anggone mabur bisa dhuwur mencak langit kaya manuk elang, Bu.”
Pitik babon      : “Bener banget kuwi. Ayo ndang mudhun saka kene, Pak.”
Sawise marem anggone nangkring ana ing ndhuwur pager, kekarone banjur mudhun ana lemah saperlu nerusake anggone njahit suwiwi. Ananging...
Pitik jago         : “Nang ngendi anggonmu ndelehake dom emas mau, Bu?
Pitik babon      : “Woalah masyaAllah, aku lali sakplengan. Ning ndhuwur watu ya ora ana, Pak?
Pitik jago         : (niliki ndhuwur watu) “Ora ana, Bune! Wadhuh, yen nganti ilang, Elang bakalan nesu banget karo awake dhewe.”
Pitik babon      : “Apurana awakku, Pak. Dhuh, apa kabur amarga kena suwiwiku, ya? Apa kurugan ana lemah?”
Pitik jago         : “Wis ndang digoleki bareng-bareng wae, Bune, supaya enggal ketemu.”
Pitik babon      : “Iyo, Pakne. ”

Pitik jago lan pitik babon bebarengan nggoleki dom emas. Kekarone banjur ceker-ceker ana lemah.  Ananging nganti surup, dom emas mau durung ketemu. Esuke, pitik jago lan pitik babon nerusake anggone nggoleki dom mau. Tekan pungkasane, nalika Elang teka saperlu nagih dom emas kang disilihake marang pitik jago, dom emas mau durung ketemu.
Elang                           : ”Koooaak... Koaaaaakkk” (mudhun ana ing panggonane pitik jago lan pitik babon)
Pitik jago         : (wedi) “Oalah, kowe wis teka ta, elang.”
Elang               : “Kepriye awakmu jago, wis bisa mabur dhuwur kaya aku apa durung?”
Pitik jago         : “Alhamdulillah aku wis bisa mabur, ananging lagi bisa sadhuwur pager.”
Elang               : “Yo syukur yen ngono aku melu bungah. Saiki wis wektune dom mau dakjupuk maneh. Kowe lak ora mblenjani janjimu, ta?”
Pitik jago         : (ndingkluk) “Emm.. anu... Elang, apurana awakku. Dom emas mau ilang sawise dienggo bojoku njahit suwiwine. Apurana tenan, iki ora sengaja.”
Elang               : “Oalah pitik, dadi kaya mangkene anggonmu mbales pitulunganku? Kowe janji yen ora bakal nyilihake dom tanpa pangizinku lan kowe janji bakal njaga becik-becik pusaka mau. Nyatane apa?”
Pitik babon      :”Apurana elang, aku karo bojoku janji bakal nggoleki dom mau nganti ketemu”
Elang               : (praupan nesu) “Janji.. janji! Aku ora butuh janjimu. Saprene aku ngandelake awakmu kabeh, wis dakanggep sedulur dhewe. Apa kowe ora eling? Amarga tumindakmu, bangsa elang kang nanggung akibate. Bangsa Elang bakal dimusuhi dening kabeh bangsa manuk. Pokoke aku ora arep ngerti, kowe kabeh kudu tanggung jawab! Sakwene dom emas mau durung ketemu, anak putumu bakal dadi mangsaku!” (mabur dhuwur)
Amarga kedadeyan kuwi, nganti saprene bangsa elang seneng nyamber kuthuk-kuthuk cilik. Nganti saprene uga, pitik uga seneng ceker-ceker ana lemah nalika golek pangan, bokmenawa bisa nemu dom emas sing ilang.

 
 

Designed By Blogs Gone Wild!